12 yaşımdayken, Güzel Konuşma ve Yazma sınavı nedeniyle okula gitmek zorunda kaldığım için seyredemediğim ama sınav süresince cebime gizlediğim radyodan (ilk yarısını) kulaklıkla dinlediğim efsane maçın videosunu buraya koymak istiyorum (video Lig TV'den). Devre arasında (teneffüste) maç 3-0 iken benimle dalga geçen onca G.Saraylı arkadaşın etkisinde kalarak tuvalete gidip ağlamıştım. Sonra ikinci derse girerken öğretmenim Fatma Şahan (seni seviyorum hocam, ne yapıyorsun şimdi?) radyoyu elimden alıp masasına koymuştu (bana kızmamıştı bile!). Dersten çıktığımızda bir koşu gidip diğer sınıftaki arkadaşlara maçın skorunu sordum ve öğrendiğimde kendi sınıfıma gelip sıraların üzerinde zıplamaya başladım. Fatma hoca "ne oldu oğlum?" diye sordu, "3-0'dan 4-3 yenmişiz hocam" dedim ağlayarak. Hocamız da Fenerliydi ama inanmadı bana, "hadi oradan!" dedi. Ben inandırmaya çalıştım, masasındaki radyoyu geri verdi bana. Maçın banttan yayınına yetişmek için ondan izin istedim ve (muhtemelen bu kez sevinç yüzünden döktüğüm gözyaşlarının etkisiyle) hiç düşünmeden verdi o izni. Koşarak eve gittim ve o tarihî maçı banttan TRT'de seyrettim. Ertesi gün Milliyet gazetesinde Türk basın tarihinin gelmiş geçmiş en büyük ustası, "spor sayfalarının Lefter'i" İslam Çupi'yi okudum. İşte böyle büyüdü içimdeki Fener aşkı. Hayatım boyunca en sevdiğim maçlar da hep G.Saray maçları oldu. Yenilsek de, bu maçlardan aldığım keyif hiç değişmedi. Neredeyse Fenerbahçe'yi sevdiğim kadar bu maçları da seviyorum. Yarını da iple çekiyorum.
Not: Sınavdan 10 almıştım :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder