
"The Fabulous Baker Boys" bugüne kadar değeri hiç verilmemiş muhteşem bir film. Sinema tarihinde özdeşleşilmesi bu kadar zor karakterleri resmedip, seyirciyi böylesine içine çekebilen film sayısı pek azdır. Özellikle her üç başrol oyuncusunu da idealize etmekten ısrarla kaçınıp birer "loser" gibi gösteriyor ama bunu yaparken onların çekiciliğini bir türlü engelleyemiyor. Bunda film boyunca yaratılan mizansen ve yazılmış zekice diyalogların dışında, Jeff Bridges ve Pfeiffer'ın inanılmaz karizmalarının da etkisi büyük tabii. Filmin görsel yapısında, diyaloglarında ve genel olarak "görünüşünde" 1940'ların filmlerine ait bir nostalji duygusu var. Film, 4 dalda Oscar adayı oldu, hiçbirini kazanamadı. Ayrıca en iyi kadın oyuncu adayı Pfeiffer, filmde icra edilen tüm şarkıları kendi sesiyle söyledi.
Sinemayı seven herkese bu nadide filmi tavsiye ediyorum, orası ayrı. Ama seyretmeyecek olanların bile, Pfeiffer'ın kırmızı elbisesiyle piyanonun üzerinde yatarak söylediği "Makin' Whoppie" şarkısını mutlaka görmesi gerekiyor, bunu belirtmeyi de bir borç biliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder