16 Kasım 2009 Pazartesi

Ne oluyoruz?!

Enke'nin kaybının üzerinden daha 1 hafta geçti ama en az onun kadar üzücü bir haber daha geldi bugün Yunanistan'dan. Biraz önce okudum ve gözlerime inanamadım: Ülkemize son yıllarda gelmiş en nitelikli santrforlardan Meksikalı Antonio De Nigris, kalp krizi geçirerek ebediyete intikal etmiş. Hem oyuncu karakteri, hem oyun yapısı hem de profesyonelliği ile hatırlayacağımız nadide oyuncunun geride bıraktığı ailesine sabır, kendisine de huzur içinde bir istirahat diliyorum.

Not: De Nigris ülkemizde en çok Kadıköy'deki maskeli gol sevinci ile hatırlanacak kuşkusuz. O maske ve onu taktığı andaki görüntüsü ile çoktan antolojilere geçti ama ben kendisini, verdiği bir demeç vasıtasıyla ortaya koyduğu zekâsı ve mizah anlayışı ile hatırlayacağım. Humor duygusundan (pek çok "topçu"nun aksine) nasıl da nasiplendiğini gösteren muhteşem bir anektod. Buraya işleyerek ve gülümseyerek yad ediyorum:

"Kolombiya'da çok mutluydum; takım da fena gitmiyordu ama antrenör vurulunca kaçtım."

Toprağı bol olsun.

Hiç yorum yok: