Bu filmi herhalde 1975-85 jenerasyonundan her Türk evladı en az bir kere seyretmiştir. Sylvester Stallone'un şöhretinin doruğundayken rol aldığı, Michael Caine, Pele, Ardiles, Bobby Moore, Max Von Sydow gibi akıl uçuran bir oyuncu kadrosuna sahip olan ve en önemlisi klasik Amerikan sinemasının en büyük yönetmenlerinden John Huston'ın yönettiği filmin senaryosunu Evan Jones ve Yabo Yablonsky yazmıştır.2. Dünya Savaşı esnasında müttefik kuvvetlere mensup birtakım esirlerin, Alman kuvvetleriyle tertipledikleri futbol maçı çevresinde dönen hikâye, klişelerle dolu ve zekâ yoksunudur, tamam. Ama hem tüm zamanların en büyük futbol yıldızlarından bazılarını, hem de tüm zamanların en büyük oyuncularından ikisini (Von Sydow ve Caine elbette, Stallone değil!) ve de ayrıca rezil bir aktör olsa da Rocky ve Rambo ile çocukluğumuzun kahramanlarından biri hâline gelmiş Stallone'u aynı filmde izlemek büyük bir olaydır, bunu kabul etmek gerekiyor. Her ne kadar Stallone hayatınızda görebileceğiniz en kazma futbolcu ödülünü rahatlıkla alabilecek, topu görse bomba diye karakola götürecek bir performansla oynasa da; Pele'nin rövaşatasını, Ardiles'in topukla aşırma çalımını başka hangi sinema filminde görebiliriz ki?
Filmin finali ise saçma olmasına rağmen son derece duygusaldır. Senaryonun ilk hâlinde maçı kazanmaları durumunda kurşuna dizilecek olan "bizimkiler" bu tehdite rağmen yine de maçı kazanıp öldürülür ama bu hâli de çok fena değildir: Soyunma odasında devreye 4-1 yenik girmelerine ve kaçmak için fırsatları olmasına rağmen "maçı kazanabiliriz!" gibi bir gazla sahaya çıkıp 4-4 berabere kalan ve esaretleri devam eden adamlarımız gözleri buğulandırır, tüylerin diken diken olmasına vesile olurlar. Hepsi bir yana, şimdi hakkında yazarken bile hissettirdiklerine bakınca, amacına ulaşmış iyi niyetli bir çaba olarak görmek istiyoruz bu filmi. Henüz seyretmemiş olanların da bulup buluşturup mutlaka seyretmesini salık veriyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder