Rezil futbol, kör hoca, ikiyüzlü taraftar

G.Saray dün gece 4-1 kaybedebileceği bir lig maçını zar-zor 1-0 kazanmayı başardı. Normalde bir büyük takımın "iyi futbol oynamasak da kazanmak önemli" deyip bu işe sevinmesi lâzım ama kendini bilmez bir camia olarak G.Saray'ın buna hakkı yok. Neden böyle diyorum? Çünkü onlar sezon başında "3 yesek de 4 atarız" diyen bir hoca ve taraftar güruhuyken, şimdi kazanmanın kölesi olmuş, kaleyi bulan tek şutlarının (o da boş kaleye) gol olduğu bir iç saha maçına utanmadan sevinebilen acayip bir kitle hâline geldiler. "Bu yıl şampiyon olmasak da olur, önemli olan 5 yıl sonrasının Avrupa şampiyonu olmak" diye işkembeden sallayan zavallılar, şimdi 17 maçın en az 14 tanesinde acınacak bir futbol oynayan takımın ligde lider olmasına seviniyor; gerçekten de bu ikiyüzlülüğe şaşırmamak elde değil.

G.Saray'ın hocası, hayatında hiçbir başarısı yokken Barcelona'nın başına getirilmiş, orada muazzam başarılar elde etmiş saygın bir isim; burası tamam. Ona bakarsak, Güiza da Raul, van Nistelrooy, Messi, Ronaldinho ve Etoo'o'yu geçip penaltısız 27 golle La Liga gol kralı olmuş. Takan var mı? Önemli olan bugün ne olduğu değil midir? Çok sevdiğim bir söz var: "Geçmişte yaptıklarınızın çok büyük görünmesi, bugün pek bir şey yapmadığınızın göstergesidir." Rijkaard'ın CV'sinde ne yazıyor olursa olsun, G.Saray takımının ne oynadığı, daha da vahimi "ne yapmaya çalıştığı" 17 haftadır anlaşılamadı. Ulaşılmak istenen bir hedef olur, oraya varan yol sancılıdır, tökezleyerek de olsa ilerlersin ama en azından ilerlediğini bilirsin; 1 adım da olsa... Ama G.Saray her maçı kendi içinde yaşayan, günü kurtarma peşindeki acınacak bir takım hâline geldi 17 haftada. Dışarıdan bakan biri bunu rahatlıkla görebiliyor.

Daha önce de söylediğim gibi, biz geçen yıl yerin dibine soktuğumuz Aragones'in takımında bu ilerlemeyi görüyorduk. Arsenal'den 5 yediğinde bile takımın ne yapmak istediği az-çok anlaşılabiliyordu (yapamıyordu, ayrı konu). O futbol İnönü'de "Ali Bilgin, Gökhan, Yasin, Carlos" defasına rağmen Beşiktaş'ı maymuna çevirdikleri maçta doruğa ulaşmıştı. Ama sorun şuydu ki, Fener camiası böyle bir süreci bekleyecek sabrı haiz değil; hiçbir zaman da olmayacak. Ama biliriz ki, G.Saray camiasından bir takım kendini bilmezler bu tür erdemleri kendi camialarına atfetmiştir öteden beri. Bugünkü manzaraya bakıp bu gerçeği bilmek, gördüklerimizi, olduğundan daha komik hâle getiriyor.

Dünkü maça bakıyoruz, G.Birliği ilk yarıda hiçbir şey oynamasa da koskoca G.Saray'ı ikinci yarıda resmen maymun etti. Dalga geçer gibi 3 tane %100 gol pozisyonu kaçırdılar ve sonra futbolun altın kuralınca golü yiyip mağlup oldular. G.Saray'ın futbolunda sezon başından bir gıdım bile ileri olan tek bir unsur bile var mıydı peki? Elbette hayır. Kenardan maçı 80 dakika endişeli gözlerle seyreden kör bir teknik direktör, rakip oyunculara bile saldıracak kadar şuurunu yitirmiş yaşlı bir yardımcı, sahada kendi hâline bırakılmış 11 kişilik bir topluluk... Gelgelelim maçtan sonra bakın o yüceler yücesi hoca ne diyor: "Şu an için lider olmamızın bir önemi yok. Şampiyon olmamız için bu performansımızı devam ettirmemiz gerekir. Bazı bölümler hariç oyunun genelinden memnun kaldım. İlk yarıda golü bulmamız gerekirdi. Rakibimiz savunmada iyiydi. Maçın 0-0 gitmesi de onlara yaradı. İkinci yarıya iyi başlayıp, pozisyonlar da buldular. Ancak, maçın geneline bakarsak iyi olan taraf bizdik." Bir insan bundan daha kör olabilir mi, bilmiyorum.

Gol pozisyonuna giremiyor, pas yapamıyor, takım savunması yapamıyor, oyuncuların yeteneklerine bel bağlamış gidiyor G.Saray. Sezon başında Türk basını dâhil bu ülkede Rijkaard'a ilk dil uzatan kişi herhalde bendim. O adamı bana savunmaya kalkan zibidiler daha biberondan süt içerken biz o adamın ŞKK finalindeki golünü seyrediyorduk, onlar emeklerken Barcelona maçı izliyorduk, bunları geçiyorum. Ama Rijkaard gibi bir adama dil uzatıp futbol konusunda eleştiri yapıyorsak, bir bildiğimiz var dedik hep, işte bu tablo onun ne olduğunu gösteriyor şimdi.

Sezon başından beri yazdıklarıma karşılık ortalığı yangın yerine çeviren bir sürü kişi, bugün apaçık bir şekilde hayal kırıklığı yaşıyor olmalı. Birazcık utanması-sıkılması varsa "ulan Rijkaard zannettiğimiz gibi tanrı falan değilmiş, takım 17 haftadır hiçbir b.k oynamıyor, oynayacağa da benzemiyor" deyip kendini sorgulamalı ama 2000 yılı yüzünden takım tutan birilerinden böyle bir erdemi hiçbirimiz beklemeyelim. Sadece hakikat olan şeyin, bizim yazdıklarımızın gerçek, onlarınkinin hayal ve işkembe olduğunun tespitini yapalım. Sezon sonunda bu bahse tekrar döneceğiz çünkü.